Honeyguide Yalou gaat een dag mee surfen in Wijk aan Zee. Ze krijgt surfles van Nederlands Kampioen golfsurfen Anne Albers, een geboren en getogen Wijk aan Zeese die haar weg in het water kent. Lees Yalou's ervaring.

Het weer is onstuimig. De Noordzee lijkt bijna over te vloeien in de donkere wolken die onheilspellend boven Wijk aan Zee hangen. De grauwe staalfabriek op de achtergrond - Tata Steel - maakt het plaatje compleet. Ik vind het contrast bijzonder; hoe zoiets lelijks, zo’n karakteristieke sfeer geeft aan dit verder idyllische dorpje.

Longboard kampioen - Surfles van een

Vandaag krijg ik surfles van professioneel surfer Anne Albers (24). We lopen bepakt en met ons surfboard onder onze arm geklemd naar de zee. Een westenwind duwt de golven wild richting het strand. “Het is niet het meest ideale surfweer,” zegt Anne als we aan de rand van het water beginnen met onze warming-up. Zij kan het weten. Deze geboren en getogen Wijk aan Zeese ligt al sinds haar vijftiende in het water. 

Als kleine meisjes bonden zij en een surfvriendin hun boards vast aan een bolderkar en trotseerden ze op hun fietsje het hoge duingebied richting de pier. Inmiddels staan Anne’s boards - meervoud - in de stalling op het strand en is ze wanneer het maar kan in het water te vinden. 

In 2018 werd ze Nederlands Kampioen Longboarden en vorig jaar maakte ze deel uit van Team Nederland tijdens de Wereldkampioenschappen Longboarden in Biarritz, Frankrijk, waar het team vijftiende werd. Thuis in haar ‘Wijk’ traint ze hard en leidt ze als surfinstructeur ook de volgende generatie surfers op. Niet dat ik daartoe behoor, maar het is toch leuk om te ontdekken dat surfen óók in Nederland kan. Zelfs op wedstrijdniveau. Deze zomer hoef ik niet naar Bali of Portugal, Wijk aan Zee voldoet.

Longboarden vs shortboarden - Het verschil:

Anne begon met surfen op een klein board. Binnen het golfsurfen zijn er grofweg twee stijlen: shortboarden en longboarden “Er heerst in de surfwereld toch wel het idee dat je een shortboarder ‘moet’ zijn, dat dat ‘stoerder’ is. Ik ging daar eerst ook vol voor.” Ze deed mee aan wedstrijden en vond het shortboarden leuk, tot ze drie jaar geleden voor het eerst op een longboard stapte. “Ik merkte meteen dat dat veel meer mijn ding is. Met longboarden voelt een beetje alsof je één bent met de golf. Je flowt meer, je glijdt meer mee met de golf. Het shortboarden is wat radicaler en sneller.”

Anne vertelt dat de Nederlandse golven vaker geschikt zijn voor een longboard. Een groter board geeft meer volume om makkelijker en langer in de relatief kleinere Nederlandse golven te komen. ”Longboarden is een beetje het ondergeschoven kindje binnen het surfen, wat echt zonde is. Ik zie zoveel mensen struggelen met een klein board, terwijl het echt afhangt van welke stijl je voorkeur heeft en welke weersomstandigheden er die dag zijn.” Daarom wil ze het longboarden meer op de kaart zetten.

Zelf begin ik vandaag op een softtop: een beginnersboard dat qua afmetingen meer wegheeft van een longboard dan een shortboard. Na de warming-up krijg ik de nodige instructies van Anne. “Je moet de golf aanvoelen en mét die golf surfen”, aldus Anne. Ze zegt me waar ik op moet letten qua golven en stroming. En ze laat me zien wat de juiste manier is om van een liggende positie naar een staande positie te gaan. Hier op het zand lijkt het allemaal makkelijk, dus vol goede moed stap ik het koude water in.

Surfen in Nederland - Wijk aan Zee

“Je kan eigenlijk langs de hele Nederlandse kust surfen. Maar niet iedere plek is even goed. Dat heeft alles te maken met zandbanken en objecten als een pier of een dam”, legt Anne me uit. “Surfspots als Wijk aan Zee, Scheveningen en bij de Maasvlakte in Rotterdam zijn wat dat betreft net wat beter dan andere stranden.” Ik kijk naar de pier aan mijn linkerzijde. Hij strekt zich nog een heel eind uit, met op het uiteinde een vuurtorentje dat minuscuul lijkt naast de voorbijvarende vrachtschepen. Bevoorradingen voor Tata Steel en de ferry naar Engeland. “Maar uiteindelijk heeft het alles te maken met de condities van die dag.” Hoewel ik dus op een van de beste surfspots van Nederland ben, gooit het weer (of is het Tata Steel?) een beetje roet in het eten.

We beginnen dicht bij de kust. Kinderspel voor Anne. Samen pakken we de eerste golf die ons tegemoet komt. “Peddelen!” roept Anne me toe. Ik peddel nog iets harder en volg de instructies op die ik op het strand kreeg: opdrukken, achterste voet eerst en staan. “Buig je knieën,” ik gehoorzaam braaf en vlieg over het water. Ik snap die kick waar Anne het over heeft wel. Hoe tof is het om zo met de natuur te spelen!

Vliegende hangfives - Anne in haar element

Voorlopig blijft het bij het beginnersgeluk dat ik net geproefd heb. Ik lig vaker onder m’n board dan dat ik erop sta, maar dat mag de pret niet drukken. Anne wil achterin wat grotere golven pakken en ik doe mijn best om ook achter de branding te komen. Waar zij soepeltjes door de aankomende golven lijkt te duiken, word ik meermaals van mijn board gespoeld voor ik dan eindelijk als een verzopen kat achter de hoge golven kan uitrusten. 

Ik kijk naar Anne en hoe zij hier in haar element is. Zittend op haar board leest ze de golven. Hoe ze binnenrollen en breken. Waar de stroming ze naartoe manoeuvreert en welke het best berijdbaar is. Voor een ongetraind oog als de mijne zien alle golven er surfbaar uit, maar Anne weet precies wat de mogelijkheden zijn bij iedere golf. Ze weet precies waar ze haar energie in stopt. Als een roofdier wacht ze geduldig tot de juiste prooi voorbij rolt. Dan komt ze in actie. 

Ze draait haar board en gaat er met haar buik op liggen. Met borstcrawl bewegingen peddelt ze om de juiste snelheid te krijgen. Wanneer de golf haar mee omhoog neemt, geeft ze net dat ene extra zetje en komt ze omhoog. Eerst steunend op haar armen, waarna ze haar voeten eronder zet en met gebogen knieën overeind staat op haar board. De golf dendert door naar de kust, maar Anne stuurt haar plank behendig met de lengte van de golf mee. 

Longboarders staan erom bekend dat ze dansen op hun board en dat doet Anne ook. Ze speelt met de elementen van evenwicht, zwaartekracht en het water. Tijdens het surfen ‘danst’ ze behendig naar het voorste puntje van haar board, waar ze even met alle vijf de tenen van haar voorste voet over het randje balanceert. Een hang five. Wanneer ze aanvoelt dat de balans verstoord wordt, danst ze snel terug naar het evenwichtspunt van haar board. Als de golf bijna op haar einde loopt, laat ze zich in het water vallen.

Plastic op het strand - Leven met de natuur

Na dik een uur surfen lopen we terug over het strand van Wijk aan Zee. Mijn tenen zijn gevoelloos, een sterk contrast met mijn bovenlichaam dat strak staat van krachtinspanning. Anne lijkt nergens last van te hebben. Niet van de kou, noch van de inspanning die ze heeft verricht. Surfen is voor haar hetzelfde als fietsen. Met haar plank op haar hoofd zakt ze moeiteloos door haar knieën om een verdwaald stuk plastic op te rapen. “Het is bizar hoeveel plastic mensen laten slingeren,” zegt ze als we verder lopen. De prullenbak staat even verderop. Nog iets verder liggen onze warme truien en wacht ons een welverdiende kop thee bij strandpaviljoen Timboektoe. Anne groet de bekenden die ze tegenkomt. Dit strand en de zee zijn haar thuis, zoveel is me wel duidelijk. 

Ga je binnenkort ook naar Wijk aan Zee? Anne deelt in dit blog haar tips voor een dagje of weekendje in haar Wijkiki. 

Liefs,
Yalou

PS. Yalou heeft ook een eigen blog We are the Earth, waar ze reisverhalen, antropologische kennis en duurzaamheidtips laat samenkomen. 

PPS. De foto's zijn gemaakt door Honeyguide fotograaf Adrienne. Bekijk hier meer van haar werk.